عصر دیجیتال، تغییرات بنیادین در فرایند طراحی و تفکر معمارانه ایجاد کرده است. از آغاز ورود کامپیوترهای شخصی به بازار و دسترس عموم مردم به نرم افزارهای معماری، روند این تغییر شتاب فزاینده ای پیدا کرده است. این مقاله با هدف تبیین مبانی و جایگاه معماری دیجیتال تهیه شده است و پس از بیان پیش زمینه ها و سیر تحول چند دهه گذشته، به مبحث معماری پارامتریک به عنوان مهم ترین جریان جاری در معماری دیجیتال پرداخته می شود پارامتریسیزم (Paramtricism) که از طرف بنیان گذاران آن به عنوان سبک نوین معماری در قرن ۲۱ ارائه شده است، در این آموزش به تفصیل توضیح داده می شود و دیدگاه بنیان گذاران آن بیان می شود. این مقاله برای آشنایی هر چه بیشتر پژوهشگران معماری دیجیتال ایران با مبانی و دیدگاه های موجود در معماری دیجیتال و پارامتریک تنظیم شده است. مدت ها است که در کشور ایران ابزارهای نرم افزاری معماری مورد استفاده قرار می گیرد اما دانشجویان و پژوهشگران معماری ایران، کمبود منابع آموزشی فارسی در این حوزه را به شدت حس می کنند امروزه طراحی پارامتریک به عنوان یکی از فراگیرترین رویکردهای طراحی، حجم عظیمی از روش های طراحی معماری را در جهان به خود اختصاص داده است. تفکر پارامتریک، ذهنیت یک معمار را وارد ابعاد جدیدی از شناخت فرم و روش های طراحی آن کرده است. اساس این روش بر پایه تفکر الگوریتمی است که ارتباط میان هدف و نتیجه نهایی را مشخص می کند. تسلط به طراحی پارامتریک به معمار این اجازه را خواهد داد تا نسبت به بافت، محیط و قوانین و مقررات واکنش نشان داده و به طور کامل در جریان فرایند دیجیتالی از طراحی تا ساخت قرار گیرد.