اصطلاحی بنام پست بیوتیک در کارهای پژوهشی مدنظر قرار گرفته است، که در گروه بیوتیک ها طبقه بندی می شود.پست بیوتیک ها را در واقع محصولات باکتری های پروبیوتیک در نظر می گیرند، که در بدن مصرف کننده یا میزبان دارای تاثیرات مختلف می باشند. پست بیوتیک ها انواع مختلفی همانند ویتامین ها، آنزیم ها، اسیدهای آلی، کربوهیدرات ها و پروتئین ها را شامل می شوند. پست بیوتیک ها در مقایسه با پروبیوتیک ها دارای مزیت های همانند سهولت نگهداری و ماندگاری، ایمن بودن، ایجاد تاثیرات سلامتی بخش بدون حضور باکتری تولید کننده، عدم ایجاد مشکل در اثر استفاده، داشتن پایداری در دامنه وسیع دمایی و pH و داشتن خاصیت ضد میکروبی بر طیف وسیعی از باکتری های موردنظر و سابر موارد می باشد. شیر مادر منبع غنی از ترکیبات اولیگوساکاریدی (پری بیوتیک) و همچنبن میزان کمی از پروبیوتیک ها بنام های لاکتوباسیلوس ها و بیفیدوباکتریوم ها می باشند. از آنجایی که شیر مادر در تغذیه و سلامتی نوزادان اهمیت داشته و همچنین به دلایل مختلف است لازم است باکتری های پروبیوتیک از منابع شیر انسانی و حتی حیوانی (از جمله گاو) مورد جداسازی قرار گرفته و پس از انتخاب جنس ها و گونه ها و همچنین در نظر گیری شرایط مناسب، این موارد را در فرمولاسیون غذای کودک بکار برد. بطوری که تاثیرات ایجاد شده بر تغذیه و سلامتی نوزاد و کودک تغذیه شده با شیر مادر و همچنین تغذیه شده با غذای کودک فرموله شده جدید روندی مشابه را نشان دهد. سویه های جداسازی شده از منابع شیر انسانی و دارای خاصیت تولید پست بیوتیک ها مربوط به جنس های لاکتوباسیلوس، استرپتوکوکوس، انتروکوکوس و بیفیدوباکتریوم بوده است. پژوهش های در زمینه کاربرد ترکیبات پست بیوتیک ها و حتی تاثیرات پست بیوتیکی ناشی از باکتری های پروبیوتیک انجام شده است.