اصلاح پست بیوتیک در واقع ترکیبات زیست فعال است که توسط پروبیوتیک ها که ارگانیسم های زنده می باشند مورد تولید قرار می گیرند. اصطلاح دیگری بنام پارابیوتیک ها نیز در کنار پست بیوتیک ها بکار برده می شود، که سلول های پروبیوتیکی غیر فعال شده یا مواد استخراجی سلول بوده، در حالیکه پست بیوتیک ها را محصولات باکتریایی یا متابولیکی بوده که دارای ایجاد تاثیرات در مصرف کننده می باشد. انواع مختلفی از پست بیوتیک ها (ویتامین ها، اسیدهای آلی، پپتیدها، بیوسورفاکتانت، فاز رویی بدون سلول، باکتریوسین وسایر موارد) وجود دارد. در مقایسه با پروبیوتیک ها، پست بیوتیک ها دارای مزایای بهتری می باشد، بطوری که می توان به مدت زمان ماندگاری بیشتر، ساختار ایمن، عدم انتقال توانایی مقاومت به آنتی بیوتیک، عدم تولید آمین های بیوژنیک، ساختار شیمیایی معین و ایمن، سادگی استفاده و نگهداری، پایداری در دامنه وسیعی از pH و دما و همچنین داشتن فعالیت ضد میکروبی در دامنه وسیع اشاره نمود. کاربردهای مختلف پست بیوتیک ها در زمینه ایمنی مواد غذایی شامل نگهدارندگی زیستی، کنترل تشکیل فیلم، بسته بندی موادغذایی می باشد. در زمینه تاثیرممانعتی در تشکیل فیلم پست بیوتیک های مانند بیوسورفاکتانت ها(BSs)، باکتریوسین ها و اگزو پلی ساکارید ها (EPSs)؛ در زمینه نگهداری موادغذایی باکتریوسین و اگزوپلی ساکارید بعنوان افزودنی طبیعی ضد میکروبی در زمینه نگهداری موادغذایی و همچنین بسته بندی موادغذایی مورد استفاده قرار گیرند.