نظام غذايي به مثابه بخشي از ميراث فرهنگي جامعه، داراي ظرفيت هاي متعددي براي مطرح شدن در حوزه گردشگري است. نظام غذايي دريچه هایي گشوده است كه گردشگر با تجربه و چشيدن آن به عمق فرهنگ محلي وارد شده و تفاوتي كه درك و لمس آن مهم ترين انگيزه است را با فرهنگ خود از طريق طعم و ذائقه درك مي كند. در واقع مي توان نظام غذايي را عنصري از ميراث فرهنگي اقوام تلقي نمود، ميراث از اين جهت كه در خود دانش بومي، ذائقه، عادت، روابط اجتماعي و ترجيحات و ابعاد متنوع ديگري را كه از گذشته وام گرفته است، حمل مي كند. اين ميراث فرهنگي با ويژگي هاي خود موجب تداوم هويت استان ها مي شود. غذاهاي بومي در مراحل مختلف توليد، گردآوري و مصرف داراي ويژگي هاي محلي است. اين ويژگي هاي اصيل، متفاوت و جاذبه تجربه اين تفاوت ها مي تواند زمينه هاي مساعد براي گسترش گردشگري غذا را فراهم آورد. دانش شناخت گياهان و ميوه¬هاي خودرو، روش هاي فرآوري و استفاده و خواص درماني آن ها، زمينه هایي براي معرفي وجود استعدادهاي گردشگري در زمينه بوم گردي است. اين توانمندي ها مي تواند بستري مناسب براي اشتغال جوامع محلي استان ها در بخش توريسم و تداوم فرهنگ در ابعاد مختلف پديد آورد.
يافته هاي پژوهش نشان می دهد كه تفاوت هاي جنسيتي و تفاوت در سطح تحصيلات بين مصرف كنندگان بر ميزان مصرف غذاهاي محلي تأثير معناداري ندارد؛ اما تفاوت هاي سني و تفاوت در سطح درآمد بين مصرف كنندگان بر ميزان مصرف غذاي محلي مؤثر است. نتايج نشان می دهد كه انگيزه هاي انتخاب غذا و نگرش نسبت به غذاهاي محلي بر مصرف آن ها تأثير بسیاری دارد. در پايان پيشنهاد مي شود غذاهاي محلي شناسايي، و به صنعتي نمودن برخي از اين غذاها اقدام شود؛ كه اين امر به رونق صنعت توريسم، توسعه كارآفريني و بهبود اقتصاد استان ها كمك مي نمايد. بدین منظور از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی- تفسیری با ابزار کتابخانه ای و مرور اسناد تصویری استفاده شده است.