کرونا اولین اپیدمی در جهان نیست و آخرین آن هم نخواهد بود بنابراین بررسی تاثیرات آن و نحوه برخورد با آن در ابعاد مختلف حائز اهمیت است. در این دوران تعاملات اجتماعی که نقش به سزایی در حفظ سرزندگی و کیفیت شهرها دارند، به دلیل پروتکل های بهداشتی، تا حد زیادی مخدوش شده است. یکی از مهم ترین فضاهایی که امکان شکل گیری تعامل اجتماعی را ضمن حفظ چهارچوب‌هایی به افراد جامعه می دهد، پیاده راه‌ها هستند. در این تحقیق با بهره گیری از روش توصیفی و با مطالعه کتابخانه ای و میدانی سعی بر آن شده است که امکان‌پذیری برقراری ارتباط و تعامل در شرایط کرونایی بررسی شود .این بررسی در اکسپوی 2020 دبی نشان می دهد که اگر افراد ناقل در پی چند مرحله شناسایی و قرنطینه شوند و امکان فاصله گذاری اجتماعی فراهم باشد می‌توان تعامل اجتماعی ایمن در دوران ‌کرونا ایجاد کرد. از جمله اقدامات انجام شده در ایران و سایر کشورها در خصوص تغییر الگوهای فضای شهری در دوران کرونا میتوان به افزایش عرض پیاده راه‌ها، تبدیل مسیرهای ماشین روبه پیاده راه، بهسازی مسیرهای پیاده و احداث مسیرهای دوچرخه اشاره کرد. نتیجه‌ای که حاصل می‌شود این است که اقدامات و تصمیمات درست در مدیریت و طراحی فضاهای شهری بالاخص در خصوص پیاده راه‌ها می‌توانند تاثیرات منفی همه گیری‌هایی مانند کرونا را به حداقل برسانند و توجه به این موارد در دوران پسا کرونایی نیز می‌توانند آمادگی شهر و شهروندان را برای همه گیری های محتمل آتی تامین کنند.