هر روز که تغییرات و پیشرفت های زندگی بیشتر می شود نگاه به طبیعت و گیاهان سبز و در یک بیان کلی توجه به محیط زیست به عنوان یک محیطی که زیستن در آن اتفاق می افتد محدودتر می شود، در واقع می توان گفت امروزه ارتباط افراد با طبیعت قطع شده است. پس باید به دنبال بیشتر کردن این ارتباط باشیم. یکی از محیط هایی که انسانها با آن ارتباط دارند و قابلیت ترکیب با طبیعت را نیز دارد و این ارتباط موجب ارتقاء کیفیت فضایی آن می شود، محیط های آموزشی است. چرا که افراد در این محیط ها تنها علم و دانش را نمی آموزند بلکه نحوه کار به صورت گروهی را نیز یاد می گیرند در این میان فضاهای آموزشی رشته معماری یکی از فضاهایی است که بر پایه و اساس تعاملات جمعی و گروهی بنا شده است و نیازمند کارگروهی است. لذا این صفت فضایی که در فضای آموزشی موجود است با خصوصیت تعامل در تجمع که در طبیعت موجود است همخوان هستند. بنابراین آنچه این مقاله به آن پرداخته است تلفیق این دو رویکرد می باشد یعنی طبیعت و گیاهان سبز در کنار فضای آموزشی، و بیان می ک ند که انسان به لحاظ روحی و روانی وابسته به طبیعت است و طبیعت دارای قابلیت هایی است که این نیاز انسان را برآورده می ک ند و این یکی از قابلیت های طبیعت و گیاهان سبز می باشد. بنابراین این مقاله این قابلیت طبیعت را که گیاهان سبز و حضور آنها می توانند کیفیت فضا را ارتفاء دهند استفاده کرده و آن را از بعدی که در راستای افزایش تعاملات جمعی هستند مورد بررسی قرار دارده است با یک نمونه موردی هدف خود را بیان می کند و در انتها راهکارهایی عملی طراحی را بیان می کند.