امروزه بدلیل استفاده نادرست از طبیعت بدون توجه به نیاز نسل های آینده، کمبود منابع و آلودگی اکوسیستم ها، اهداف پایداری به عنوان موضوع حیاتی جهت حفاظت از محیط زیست و استفاده بهینه از منابع مطرح شده است در همین راستا طراحی معماری نیز به عنوان هماهنگ کننده انسان، محیط و فضا در تعامل با طبیعت و رسیدن به پایداری، رویکردهای مختلفی از جمله الگو گیری از دانش سیستم های زنده یا طراحی بیونیکی را اتخاذ کرده است. از این رو آشنایی با هنر طراحی بیونیک در رسیدن به اهداف پایداری در بنا و حفاظت از محیط زیست ضروری به نظر می رسد. زیرا می تواند به طراحان کمک نماید تا طرح های خلاقانه که آسیب کمتری به طبیعت می رساند جهت پیشبرد اهداف پایداری و تکنولوژیکی خود ایجاد نمایند. پژوهش حاضر، تمام احتمالات الگوگیری از طبیعت را از پنج منظر شکل، مواد، ساخت، فرآیند و عملکرد در نظر گرفته و بخش هایی از ساختمان را که باید مدنظر طراح جهت رسیدن به اهداف پایداری قرار گیرند، مشخص می کند. به این ترتیب بستری مناسب جهت تفسیر ارتباط اصیل میان این دو مهیا نموده و در نهایت با توجه به ویژگی های هر بخش از بنا، بررسی نمونه های پایدار و صورت های ممکن الگوبرداری جهت رسیدن به پایداری، علاوه بر اینکه به آشناسیی طراحان با روش های الگوگیری از طبیعت یاری می رساند، بعدی از طبیعت را که باید جهت الگو گیری در هر بخش ساختمان مورد توجه قرار گیرد، مشخص می کند.