آهوها بعنوان یکی از گونه های در معرض خطر دشت های آسیا طبقه بندی می شوند و با توجه به نرخ کاهش و کوچکی اندازه جمعیت آهوها، انجام مطالعات ژنتیکی و ریختی به منظور شناسایی دقیق آنها و اتخاذ صحیح اقدامات حفاظتی ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه تعیین تنوع ژنتیکی جمعیت های آهو د ر شمال شرق ایران، برخی از مناطق سحلی و جزایر خلیج فارس و مناطق مرکزی ایران بر اساس توالی یابی ژن سیتوکروم b روی تعدادی از نمونه های سرگین انجام شده است. نتایج مطالعات نشان داد که جمعیت های مورد مطالعه در شمال شرق با وجود اینکه متعلق به آهوی گواتردار بود ولی به صورت جمعیت های جداگانه قابل شناسایی و تفکیک از یکدیگر هستند. و نتایج حاصل از بررسی مناطق جزیره ای حاکی از آن است که تنوع ژنتیکی در جزایر، به دلیل عدم وجود ارتباط با سایر جمعیت ها کمتر از نواحی دیگر است. همچنین نتایج حاصل از درخت فیلوژنتیک در مورد جمعیت های غزال در مناطق مرکزی نشان داد که جبیر پناهگاه حیات وحش بوروییه خاتم به خوبی از آهوهای سایر مناطق جدا شده و شاخه جداگانه ای را تشکیل داده است. در بین آهوها، جمعیت کلاه قاضی و یک نمونه از قمیشلو در یک شاخه قرار گرفتند و دیگرآهوها شاخه دیگری را تشکیل دادند.