گردشگري روستایی در ابعاد مختلف تاثیرات عمیقی را بر پیکر روستا بوجود می آورد. تحقیقات فراوانی به آشکار کردن اثرات اقتصادي، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی این فعالیت پرداخته اند. عمده تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد که گردشگري یک عامل بزرگ اقتصادي است که قادر است معیشت روستا را دگرگون سازد. علاوه براین، گردشگري به عنوان یک فعالیت اشتغال زا قادر است به عنوان یک کارفرماي عمده فرصت هاي جدید شغلی را براي ساکنان روستا ایجاد نماید. بخش گردشگري ورودي هاي مختلفی براي اشتغال و فرصت هایی براي ایجاد خود اشتغالی در فعالیتهاي خرد و متوسط فراهم می کند. یکی دیگر از جنبه هاي رایج در اشتغالات گردشگري به ماهیت فصلی آن باز می گردد، که شرایط مناسبی را براي روستاییان فراهم می ـ کند. هدف این مقاله تجزیه و تحلیل اثرات اقتصادي توسعه صنعت گردشگري روستایی در توانمندسازي اقتصاد روستایی در روستاي گردشگري بخش باروق از توابع شهرستان میاندوآب است. روش کار پیمایشی توصیفی و داده ها از طریق پرسشنامه نشان می دهد؛ با وجود spss گردآوري شده است. از بین جامعه آماري 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. تحلیل آزمون ها درقابلیت گردشگري براي ایجاد اشتغال مناسب براي ساکنین روستا این فرصت ها در منطقه شکست خورده است و به دلیل ماهیت گردشگري که بیشتر فصلی بوده و اکثر در زمینه هاي خرده فروشی بوده که به طورطبیعی اشتغالاتی را براي ساکنین و جوانان فراهم ساخته است. بنابراین به نظر می رسد شکل کنونی گردشگري در فقدان برنامه ریزي مناسب، هرچند تا حدودي موجب توانمندسازي اجتماعی شده، اما نتوانسته موجب توانمندسازي اقتصادي روستا شود