قدمت محلات شهر ایرانی و عدم توسعه درونی آنها ، فرسودگی بافت مرکزی شهر را به همراه داشته است . پهنه های فرسوده شهری اغلب در مرکز حرکتی و فرهنگی – اجتماعی شهرها واقع شده اند ؛ هر چند که گاهی به علت عدم شناخت ظرفیت های موجود در آن ها و برخورد کالبدی با فرسودگی های ناشی از قدمت بناها ، معابر و تاسیسات شهری ، در بسیاری موارد صرفاً به عنوان معضلات شهری شناسایی شده اند . لذا امروزه اکثر شهرهای قدیمی به علت ارزش نهفته فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی مراکز کهن شهری ، چاره ای جز بازسازی و بهسازی این فضاها را ندارند . در این پژوهش به بررسی نقش مشارکت شهروندان و حکومت شهری در بازسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر پرداخته و با استفاده از راهکارهای ترکیبی و همچنین از مطالعات کتابخانه ای و اطلاعات سازمانی به عنوان روش های گردآوری اطلاعات استفاده گردیده است . دستاوردهای پزوهش حاکی از آن است که اجرای طرح های توسعه شهری در پهنه های فرسوده شهری با چالش اجتماعی و مسئله مشارکت مردمی و مدیریت شهری می باشد.