در تحقیق حاضر به بررسی مطالعات انجام شده در حوزه فراموشی سازمانی در ایران پرداخته شده است با توجه به میزان دسترسی چندین مقاله بررسی شد. که ابتدا تعریفی از فراموشی دانش ارائه شد که عبارت است از توانایی حذف دانش منسوخ و ناکار آمد است و جایگزین آن با دانش جدید و بعد از آن عوامل و ابعاد فراموشی در سازمان ها شناسایی شد. بین نوع دانش فراموش شده، روش فراموشی و پیامدهای آن رابطه ی معناداری وجود دارد. عامل یادگیری سازمانی پیش بینی کنده ی مهم چابکی سازمانی می باشد. و در کل فراموشی ممکن است سودمند یا زیان آور باشد به هر حال چه مثبت و چه منفی در رقابت پذیری سازمانی موثر خواهد بود.