امروزه توسعه روستايی يکي از معظلات کشورها و دولت¬ها، به وِيژه کشورهای در حال توسعه است. روستاها با دارا بودن منابع طبيعی و کشاورزی، با مسائل و مشکلات فراوانی روبرو هستند. اين مساله باعث شده است که در سال¬های اخير بار ديگر، توسعه روستايی مورد توجه نظريه¬پردازان، برنامه¬ريزان و مجريان حکومتی قرار گيرد. يکي از راهبردهايی که اخيراً در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته و حتی در برخی از اين کشورها به اجرا در آمده است و نتايج مثبتی به همراه داشته، توسعه و گسترش گردشگردی در نواحی روستايی می¬باشد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی مدیریت مشارکتی گردشگری روستایی و نقش آن در توسعه پایدار است. نوع تحقیق کاربردی و روش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه¬ای بهره گرفته شده است.یافته¬های این تحقیق نشان می¬دهد که ارزیابی¬های متعدد از برنامه¬های توسعه و عمران روستایی ایران ناخواسته در راستای توسعه شهری و نادیده گرفتن مشارکت روستاییان در برنامه‌ریزی توسعه روستایی حرکت کرده¬اند، با وجود این، مردم روستایی این توانایی را دارند که بهتر از دیگران به برنامه‌ریزی بپردازند. در این راستا، گردشگری روستایی این ظرفیت را در اختیار برخی از روستاهای دارای منابع گردشگری قرار می‌دهد که با استفاده از فرصت پدید آمده خودشان را برای آینده‌ی گردشگری روستایی و توسعه‌ی روستایی خود مشارکت و برنامه‌ریزی کنند و در نهایت راهکارهای برای بهبود مدیریت مشارکتی گردشگری روستایی ارائه داده شده است.