در حال حاضر،گردشگري و اقتصاد گردشگري در حال تبديل شدن به يكي از اركـان اصـلي اقتـصاد تجاري جهان می باشد؛افزون بـر ايـن بـسياري از برنامـه ريـزان و سياسـتگزاران توسـعه نيـز از صـنعت گردشگري به عنوان ركن اصلي توسعه پايدار ياد مي كنند و از آنجایی که امنیت پایدار در گرو توسعه پایدار می باشد لذا صنعت گردشگری،می تواند در پایداری امنیت یک کشور نقش به سزایی ایفا کند.نیل به امنیت پایدار هم مستلزم داشتن قدرت دفاعی مناسب و مؤثر،توان اقتصادی متکی بر کارآفرینی و تولید ارزش افزوده،همزیستی مسالمت آمیز با همسایگان و کشورهای جهان و تداوم مشروعیت و کارآمدی دولت می باشد.در عین حال در سایه امنیت است که آرامش و ثبات به وجود می آید،رشـد و توسـعه پایدار معنی و مفهوم پیدا می کند و از آنجا کشور امن تر می گردد و آن را در مقابله با چالش های امنیتی تواناتر می سازد.
از آنجایی که نگاه دولت به مناطق غربی کشور صرفا نگاهی امنیتی-سیاسی است مقاله حاضر به شیوه اسنادی و با رویکردی توصیفی-تحلیلی تلاش می کند نقش صنعت گردشگری را در امنیت پایدار آن مناطق مورد تحلیل و واکاوی قرار دهد و در صدد است دلایلی توسعه محور به جای نظامی محور برای دستیابی به امنیت پایدار آن ارائه کند.