مفهوم ژئوتوریسم در دهه‌های اخیر به خوبی جای خود را در محافل علمی باز کرده است. ژئوتوریسم شامل ارائه تسهیلات تفسیری و خدماتی برای گردشگران جهت به دست آوردن درک و دانشی فراتر از حسِ صرف زیبایی‌شناختی نسبت به پدیده‌های زمین‌شناسی و ژئومورفولوژیکی است. تعداد پژوهش‌های صورت گرفته در این زمینه بسیار گسترش یافته است اما بیشتر مطالعاتی که در سطح ملی و بین‌المللی در این مورد انتشار یافته است انگیزه و دلایل مسافرت گردشگران به ژئوسایت‌ها را کمتر مورد مداقه و بررسی قرار دادند. در مطالعات گردشگری انگیزه همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. با این مقدمه، هدف از پژوهش حاضر این است که با استفاده از مدل هوراتو و همکاران به این سوال پاسخ دهیم که گردشگران حاضر در منطقه نمونه گردشگری ازناو که در نوع خود یک ژئوسایت می‌باشد، در گونه‌شناسی ژئوتوریسمی هواتور و همکاران در چه طیفی قرار دارند؟ روش این تحقیق از نوع کاربردی و توصیفی است. جهت سنجش گونه‌شناسی ژئوتوریست‌ها از پرسش‌نامه استاندارد هوارتو و همکاران استفاده شد. در مرحله بعد، با ورود پرسش‌نامه‌ها به نرم افزار (SPSS) گونه‌شناسی ژئوتوریست‌ها شناسایی شد. نتایج نشان می‌دهد که بیشتر گردشگران حاضر در این منطقه از نوع ژئوتوریست‌های اتفاقی و تصادفی هستند که دلیل این امر می‌توان در توسعه نیافتگی و عدم بلوغ گردشگری دانست. هر چه گردشگری توسعه یابد، گردشگران از گردشگری انبوه به سمت گردشگری آموزش محور حرکت می‌کند که چنین مهمی در کشورهای کمتر توسعه‌یافته نیازمند گذشت زمان است.