یکی از سیاست‌های نوین در توسعه شهری به طور عام و در بازآفرینی بافت‌های فرسوده و نابسامان شهری به طور خاص، بکارگیری اقدامات پروژه‌های محرک توسعه با هدف تسریع و تسهیل فرایند تحول در این بافت‌ها با بهره¬گیری از مشارکت و توان اجتماعی ساکنان و استفاده از ظرفیت‌های محلی است. این رویکرد توانایی باززنده سازی اجزای موجود در مراکز شهری بدون نیاز به مداخلات و سرمایه گذاری های وسیع دارد. محرک توسعه شهری نه تنها باعث ارتقاء شرایط کالبدی می شود، بلکه تحولات اقتصادی، اجتماعی و محیطی را نیز در پی خواهد داشت. هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش پروژه‌های محرک توسعه در تحقق سیاست های بازآفرینی شهری در بافت با ارزش میراثی منطقه 12 شهر تهران می¬باشد که در چهار بعد کالبدی- فضایی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی مورد بررسی قرار می¬گیرد. روش تحقیق با روش توصیفی – تحلیل بوده و جامعه آماری پژوهش ساکنین منطقه 12 می باشند. داده ها از طریق جمع آوری 150 عدد پرسشنامه و وارد کردن داده ها به نرم افزار SPSS 22 و آزمون T تک نمونه ای، تحلیل و واریانس استفاده گردیده است. نتایج نشان داد که پروژه های محرک توسعه با کیفیت محیط پیرامونی ارتباط معناداری دارد و در ابعاد اقتصادی تاثیر مثبتی داشته است، اما در سایر ابعاد به ویژه اجتماعی و کالبدی موفق نبوده است. ولی به صورت کلی میانگین تاثیر پروژه های محرک توسعه بر کیفیت محیطی محدوده با 18/3 مثبت ارزیابی شده است. همچنین براساس نظرات ساکنین میزان تاثیر و شعاع عملکرد این پروژه ها به صورت میانگین بالاتر از 50 درصد و مثبت ارزیابی می¬شود و در این میان از نظر ساکنین محله پروژه بازآفرینی خیابان فدائیان اسلام بیشتر از سایر پروژه ها موفق عمل کرده است.