بافت های فرسوده شهری به دلیل ارزشهای تاریخی-فرهنگی نیازمند حفظ، احترام و بازآفرینی است. امروزه احیای این بافتها با اصل قرار دادن نیاز ساکنین در برقراری ارتباط با فضای کالبدی و مباحثی چون تعلق به مکان مورد توجه بسیاری از طراحان قرار می گیرد. در این پژوهش هدف تحلیل فضایی حس تعلق به مکان در بافت های فرسوده شهر اهواز می باشد. پژوهش حاضر ازنظر هدف، نظری – کاربردی و ازلحاظ ماهیت و روش مطالعه، توصیفی – تحلیلی است. و در گردآوری داده‌ها از شیوه‌ی کتابخانه‌ای و میدانی استفاده‌شده است. برای سنجش حس تعلق به 17 شاخص و 56 گویه به کار گرفته شد. وضعیت شاخص های حس تعلق به مکان با استفاده از آزمونtساده ارزیابی گردید. براساس نتایج حاصل شده وابستگی های عاطفی و دلبستگی به مکان از دید ساکنان میانگین بالاتری از میانگین فرضی3، داشته اند.