زنيان گياهي است خودرو، با برگهاي ظريف و بريده، گلهاي سفيد رنگ و دانه هاي زرد رنگ كه براي تهيه اسانس از آن استفاده مي شود. دانه هاي خوشبوي زنيان از گذشته هاي دور در پخت نانهاي ايراني استفاده مي شده است كه باعث خوشمزه و خوشبو شدن نان مي گردد. اين گياه در بلوچستان، آذربايجان، اصفهان، خوزستان، فارس، كرمان و خراسان مشاهده گرديده است. كشورهاي توليد كننده اين گياه شامل هندوستان، مصر، افغانستان، تركيه و اسپانيا مي باشد. بذر زنيان مفيدترين بخش گياه از نظر دارويي است. اين دانه كمي تلخ و تند مزه است. در طب سنتي فوايد متعددي براي دانه زنيان آورده شده است كه برخي از مهمترين آنها شامل تقويت معده، ضد نفخ، ضدعفوني كننده معده، اشتها آور، افزاينده قواي جنسي، ادرار آور، رفع كننده تهوع، مناسب براي دوره قاعدگي زنانه، پادزهر حشرات و كژدم، رافع امراض رحم، رافع اسهال، زيادكننده شير مادر و ... مي باشد. البته زياده روي در مصرف اين گياه دارويي باعث عوارضي مانند زردي پوست و تيرگي بينايي مي شود و مصرف آن براي زنان باردار و بيماران قلبي ممنوع است. به هر حال با توجه به آن كه اين گياه بومي ايران بوده و داراي اثرات شفابخش متعددي مي باشد به نظر مي رسد پژوهش در خصوص اثرات دارويي آن و محصولات طبي مختلفي كه از آن قابل توليد است كاملا ضروري است.