فلفل كه در ايران قديم به آن پلپل مي گفته اند گياهي است كه بومي كشور هندوستان بوده و در حال حاضر نيز در اين كشور و كشورهاي ديگري نظير چين كشت مي شود. اين گياه از نظر مورفولوژي ظاهري شبيه لوبيا دارد و داراي انواع مختلفي است. فلفل سياه و فلفل سفيد دو نوع اصلي فلفل است كه به عنوان ادويه در انواع غذاها و چاشني ها در سراسر دنيا مصرف دارد. كشور هند به عنوان مهد اين گياه بيشترين مصرف سرانه فلفل را دارد و بسياري از غذاهايي كه ايشان مصرف مي نمايند به شدت تند است. فلفل گياهي بالارونده است و چنانچه در مجاورت درختان باشد تا ارتفاع 10 متر از آنها بالا مي رود. فلفل سياه ميوه خشك شده گياه است كه قبل از رسيدن كامل چيده مي شود و قطر دانه 4 تا 5 ميلي متر است و به رنگ خاكستري تا قهوه اي است. فلفل سفيد ميوه كاملا رسيده است كه در آب خيسانده شده و پوسته بيروني آن جدا شده است. البته انواع ديگر فلفل مانند فلفل قرمز هم وجود دارد كه داراي كاربردهاي خاص خود مي باشد. از نظر طب سنتي فلفل داراي ويژگي هاي گرمازا، كمك كننده به هضم غذا، ضد نفخ، پادزهر، پاك كننده معده، مسكن درد، آرام بخش، علاج سرفه و درد سينه، اشتهاآور، ضد انگل و ... مي باشد. البته مصرف اين فراورده در فصول گرم بايد كمتر صورت گيرد. با توجه به اثرات فراوان اين گياه در سلامت انسان، به نظر مي رسد پژوهش بيشتر بر روي خواص آن و توليد انواع داروهاي گياهي ضروري است.