با پیشرفت علم و توسعه سریع پرورش ماهی و همچنین افزایش تقاضا برای ماهی و دیگر آبزیان باعث شده برای بیشتر افزایش تولیدات، آبزی‌پروری به سمت تولیدات متراکم و نیمه متراکم برود که این خود عاملی است برای افزایش استرس در ماهی و درنتیجه خطر ابتلا به بیماری را تشدید می‌کند. تابه‌حال استفاده از داروهای شیمیایی برای پیشگیری و درمان به‌طور گسترده‌ای افزایش‌یافته است ولی استفاده از داروهای شیمیایی باعث بروز اثرات منفی متعدد بر محیط‌زیست (ایجاد سویه‌های مقاوم باکتری) اسلامت انسان (تجمع در بافت¬ها) می‌شود. ازاین‌رو مدیریت در آبزی‌پروری باید بر اساس روش‌های دوست دار محیط‌زیست پایدار انجام گیرد. گزارش‌شده است که محصولات¬گیاهی تحریک‌کننده اشتها و افزایش وزن هستند، تحریک‌کننده ایمنی عمل می‌کنند و دارای اثرت ضد باکتریایی و ضد عامل بیماری‌زایی در آبزیان هستند؛ که به علت فعالیت مولکول‌هایی مثل آلکوئیدها، تریپنوئیدها، ساپونینها و فلانوئیدها می‌باشد. در طي سال¬هاي اخير استفاده از گياهان دارويي به‌عنوان تركيبات محرك و تقویت‌کننده سيستم ايمني ماهی‌ها موردتوجه قرارگرفته است، اما اطلاعات موجود در اين زمينه بسيار محدود است.