گیاه همیشه‌بهار Calendula officinalisاز دیرباز به دلیل داشتن خواص دارویی فراوان مانند اثرات ضدمیکروبی، ضد‌التهاب مصرف می‌شده‌است. وجود ترکیبات دارویی فراوانی مانند کارتنوئیدها، فلاونوئیدها، ترپنوئیدها، کومارین‌ها و ... در همیشه‌بهار گزارش شده‌است. محققین با استفاده از روش های کشت بافت سعی کرده‌اند تا تولید متابولیت‌های ثانویه باارزش دارویی را در گیاهان بهبود ببخشند. از میان روش های مختلف کشت بافت گیاهی، تکنیک کشت ریشه‌های مویین به دلیل ویژگی هایی مانند سرعت رشد بالا و ثبات ژنتیکی و بیوسنتزی به عنوان روشی کارآمد برای تولید متابولیت‌های ثانویه شناخته شده‌است. بدین منظور ریزنمونه‌های برگ گیاه همیشه‌بهار با باکتری Agrobacterium rhizogenes سویه‌ی A4 تلقیح داده شدند. بعد از گذشت دو ماه از رشد ریشه‌های مویین القا شده، به منظور بررسی اثر نوع محیط کشت‌ پایه و تیمار هورمونی، از کلون A1 که به نظر می رسید رشد بهتری نسبت به سایر کلون‌ها دارد، انشعابات 6 تا 7 سانتی متری جدا سازی شده و در 4 نوع محیط کشت 1/2B5, 1/4B5, 1/2MS 1/4MS به دو صورت مایع و جامد و به همراه یک نوع هورمون اکسین (IAA) با سه غلظت 0، 5/0 و 1 میلی‌گرم بر لیتر کشت شدند. وزن خشک ریشه‌ها پس از دو ماه اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد نوع محیط کشت و سطوح مختلف هورمون، اختلاف معنی داری را در میزان رشد ریشه‌ها ایجاد می‌کند. ریشه‌های مویین در محیط کشت B5 2/1 و در سطح هورمونی mg/l 1 بیشترین رشد را داشتند.