بیوچار ذغال تهیه‌شده از زیست‌توده‌های گیاهی و ضایعات کشاورزی است. این ماده سرشار از کربن است که می‌تواند آن را به مدت هزاران سال در خود نگاه دارد و سبب افزایش ظرفیت نگهداری آب خاک، بهبود رشد و جذب مواد مغذی در گیاه تحت تنش شود. روشنایی نیز بسته به خواهش گونه¬ها در شرایط جوانی گیاه تاثیر روی ویژگی های آنها دارد. تحقیق حاضر به دنبال این پاسخ است که آیا بیوچار می¬تواند زنده¬مانی و رشد نهال سرخدار را در شرایط سایه بهبود بخشد و آیا این بهبود در شریط روشنایی زیاد هم می¬تواند حاصل شود یا خیر. برای این منظور، نهال‌های دوساله گلدانی سرخدار در توده¬ای جنگلی با سه سطح مختلف روشنایی با تاج پوشش¬های بسته (نور نسبی 15 درصد)، نیمه بسته (نور نسبی 45 درصد) و باز (نور نسبی 75 درصد) قرار داده شد. آنگاه مبادرت به تزریق بیوچار در چهار سطح صفر، 10، 20 و 30 گرم در کیلوگرم خاک گلدان شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل (اثر سایه × بیوچار) در قالب طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی در سه تکرار (8 تایی) انجام شد. نهال‌ها تا اواخر آبان بر اساس ظرفیت مزرعه آبیاری شدند. نتایج حاکیست که بیوچار، روشنایی و اثر توام آنها بر رویش طولی نهال سرخدار تاثیر معنادار نداشت و هیچگاه از 5/2 میلی متر تجاوز نکرد. رویش قطری یقه در روشنایی بیش از 45 و 75 درصد (به¬ترتیب، 7/0 و 6/0 میلی-متر) بیشتر از آن در روشنایی 15 درصد (3/0 میلی¬متر) بود. بزرگترین اندازه سطح برگ در روشنایی 15 درصد و 75 درصد به-ترتیب در بیوچار 30 گرم در کیلوگرم و تیمار فاقد بیوچار اتفاق افتاد. زنده¬مانی نهال¬ها در سطوح مختلف تیمارها معادل 100 درصد بود. با توجه به کند رشد بودن نهال سرخدار، انتظار است که ادامه تحقیق در سالهای بعد منتج به یافته¬های شفاف¬تری متاثر از تیمار ترکیبی بیوچار-روشنایی شود.