یائسگی توقف فعالیت تخمدان و تولید هورمونهای مربوط به آن است که به پایان یافتن دوران باروری در زن می انجامد(1). این دوران یکی از مراحل تکاملی زنان است که تمام زنان با افزایش سن آنرا تجربه می کنند و این پدیده زنان را در معرض تغییرات گسترده ای قرار می دهد(2). یائسگی می تواند اثرات گسترده ای از نظر جسمانی و روانی بر زنان بگذارد. در واقع یائسگی پدیده پیچیده ای است که مستلزم تغییرات همزمان زیستی، روانی و جنبه های اجتماعی در زندگی است که چگونگی تصور زنان از آن بر روی پیگیری و مراقبت از خود در این دوران تاثیر فراوان می گذارد(3). خستگی، اختلال خواب، اختلالات پوستی، ادراری تناسلی، افسردگی، بیماری قلبی، پوکی استخوان از مشکلات شایع این دوران است.(4-5). مشکلات زنان در دوران یائسگی نه تنها فشاری را بر نظام مراقبتهای بهداشتی نیز اعمال می کند بلکه باعث تنش و ناتوانی قابل توجهی برای آنان و نگرش منفی آنان نسبت به یائسگی می گردد(6). تغییر نگرش می تواند موجب تغییر رفتار و ارتقاء عملکرد و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی زنان گردد(7). لذا امروزه برای بسیاری از پیامدهای دوران یائسگی راهکارهایی ارائه شده است تا مشکلات این دوره به حداقل برسد و باعث کاهش هزینه های بهداشتی مرتبط گردد(8).