گسترش گردشگري به عنوان يك راهبرد جديد در زمينه ي توسعه ي پایدار در ايران ، مي تواند نقش مهمي در متنوع سازي اقتصادی ايفا كند و زمينه ساز ايجاد فرصت هاي جديدي در نواحي مختلف بالقوه باشد. بطوریکه پژوهشگران بر اين باورند كه گردشگري ، يكي از مهم ترين سرمشق هاي توسعه است. وكشورهای مختلف به شدت در رقابت براي دريافت گردشگري بين المللي هستند. بر این اساس، شهر خومه زار به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب و سه گروه مردم این منطقه، مسئولان دستگاه ها و نهادهاي مرتبط با این شهر و گردشگراني كه به اين ناحيه مسافر میكنند جامعه ي آماري مورد مطالعه در اين پژوهش را تشكيل دادند كه با استفاده از روش نمونه گيري كوكران براي سرپرست خانوارها 150 نفر و براي گردشگران 130 نفر و براي مسئولان 20 نفربه عنوان نمونه انتخاب شده اند. سپس به وسيله ي نظرخواهي از مردم، گردشگران و مسئولان امر و وزن دهي به هركدام از اين مسائل و محاسبه و تحليل آنها، اولويت ها مشخّص شد كه برا ي برطر ف كردن يا كاهش نقاط ضعف و تهديدها و تقويت و بهبود نقاط قوت و فرصت هاي موجود در ارتباط با گسترش گردشگري در منطقه مورد مطالعه، با تو جه و بسته به نوع، تنوع و ماهيت تغييرات موجود در محيط ، می توان تركيبي از مدل هاي برنامه ریزي راهبردي را به كار برد. درنهايت براساس فرايند و محتوا راهبرد هاي مناسبي ارائه شده است. اين نتايج بيانگر اين مطلب است كه سطح آسيب پذيري منطقه مطالعاتی، به دليل توسعه ي گردشگري بسيار بالاست و توزيع و تخصيص مجدد منابع در سطح نواحي مورد مطالعه با توجه به محدود بودن فرصت ها و بالابودن نقاط ضعف، امري الزامي است.