هدف اصلی پژوهش حاضر توسعه مدلی جهت ارزیابی اقدامات چابک‌ساز و پایدارساز در زنجیره تأمین در سازمان‌های صنعتی است. در این تحقیق، محقق به دنبال شناسايي مؤلفه‌ها و عوامل پایدارساز و چابک‌ساز در همکاري بين سازماني است. وجود یکپارچگی، توانمندی استراتژیک به شمار آمده که موجب خلق ارزش برای ذینفعان در زنجیره خواهد شد. زنجیره‌های تأمین در سال های اخیر به سرعت رشد یافته‌اند؛ چراکه تمرکز بر عملکرد اقتصادی برای بهینه‌سازی هزینه‌ها یا بازگشت سرمایه نمی تواند متضمن توسعه یا پایداری در زنجیره تأمین گردد. از این رو مفاهیم مدیریت زنجیره تأمین پایدار به منظور تأکید اهمیت نگرانی‌های اجتماعی و زیست محیطی همراه با عوامل اقتصادی در برنامه‌ریزی زنجیره تأمین ظهور یافتند. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ شیوه اجراء توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه آماري تحقيق شامل 340 نفر از مديران و کارشناسان صنعت سمتا مي‌باشد، با استفاده از فرمول کوکران 181 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات علاوه بر از مطالعات کتابخانه‌اي، از تکنیک دلفی نیز استفاده شده است. در این تحقیق به منظور بررسی نرمال بودن توزیع داده از آزمون کولموگروف- اسمیرنف استفاده شد. با توجه به نرمال نبودن توزیع داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد که ارتباط معناداری میان اقدامات چابکی و پایدارساز و میان اهداف و شاخص‌های عملکردی وجود دارد.