هدف اصلی این پژوهش بررسی مقایسه تأثیر مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران (در هفت صنعت غذایی، کانی و معدنی، شیمیایی، خودرو ماشین‌آلات، فلزات، الکترونیک و سایر صنایع) طی سال‌های 1396-1392 است و همچنین اولویت‌بندی و تعیین تقدم و تأخر شدت رابطه سرمایه در گردش و سودآوری بین این هفت صنعت است؛ که مدیریت سرمایه در گردش به‌عنوان متغیر مستقل و سودآوری به‌عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته‌شده است. برای اندازه‌گیری مدیریت سرمایه در گردش از معیار چرخه تبدیل وجه نقد استفاده‌شده است؛ که خود چرخه تبدیل وجه نقد از متغیرهای دوره وصول مطالبات، دوره تبدیل موجودی کالا و دوره پرداخت بدهی تشکیل‌شده است؛ و 4 متغیر اهرم مالی، اندازه شرکت، بازده دارایی‌ها و فرصت رشد به‌عنوان متغیرهای کنترلی این پژوهش در نظر گرفته‌شده است. سپس برای آزمون فرضیه‌های آماری از آزمون رگرسیون خطی روش حداقل مربعات معمولی با مدل اثرات ثابت استفاده‌شده است. نتایج آزمون فرضیه اول بیانگر این موضوع است که بین سرمایه در گردش در صنایع غذایی، خودرو و ماشین‌آلات، کانی و معدنی، شیمیایی و سایر صنایع و سودآوری آن‌ها ارتباط مثبت و معنی‌داری وجود داشت ولی در صنعت الکترونیک و فلزات این فرضیه رد گردید. نتایج حاکی از آن است که شرکت‌ها می‌توانند از طریق مدیریت مناسب سرمایه در گردش سودآوری خود را افزایش دهند و برای سهامداران خود ایجاد ارزش کنند؛ و برای فرضیه دوم که اولویت‌بندی صنایع بود. شدت رابطه سرمایه در گردش و سودآوری در صنعت غذایی حدود 43%، صنعت کانی و معدنی 42%، سایر صنایع 38%، صنایع شیمیایی 36% و صنعت خودرو و ماشین‌آلات 31% بود که صنعت غذایی در اولویت و صنعت خودرو و ماشین‌آلات در رده آخر قرار گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی است، چون هدف پژوهش‌های کاربردی توسعه دانش در یک زمینه خاص است؛ و نتایج این نوع پژوهش ها می تواند به اتخاذ تصمیم های بهتر در جامعه مورد پژوهش کمک کند. روش های گردآوری اطلاعات اولیه در این پژوهش ترکیبی از روشهای پژوهش کتابخانه ای و پس رویدادی هست.