امروزه صنعت گردشگري به عنوان یکی از صنایع برتر در حال توسعه، جایگاه خاصی در اقتصاد کشورها داشته. در کنار ان شهرها داراي جاذبه ها و تأسيسات گردشگري فراوان و غني هستند و برنامه ريزي شهري و منطقه اي در جهت رسيدن به كمال مطلوب و نهايي خويش كه همان توسعه پايدار، با علوم مختلفي از قبيل محيط زيست، اقتصاد، جامعه شناسي و... ارتباطي تنگاتنگ دارد. هدف از این مقاله شناخت و تعریف مفاهیم گردشگری و توسعه پایدار شهری در کنار ارائه راهکار برای رسیدن به توسعه پایدار گردشگری در شهر ها با توجه به شاخص های این نظریه می باشد. روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر رویکرد توصیفی – تحلیلی می باشد که برای تدوین مباحث نظری از روش کتابخانه ای استفاده شده و سپس با توجه به مطالعات مربوط به تحلیل و ارائه راهکار در راستای موضوع پرداخته شده است. یافته های پژوهش با توجه به افزایش مسافرت ها و گردشگران در شهر های مختلف برای بازدید از مناطق گردشگری در شهرها بیانگر ان است که رسیدن به توسعه پایدار در گردشگری شهری نیازمند به برنامه ریزی های هوشمند و حساب شده با توجه به رشد گردشگری و منابع محدود و همچنین توجه به نسل اینده گردشگری می باشد ، در نتیجه برای رسیدن به این هدف به همکاری جامعه میزبان و میهمان نیاز دارد