با پیشرفت روزافزون علم و صنعت در سراسر دنیا، در حال حاضر صنعت گردشگری به¬عنوان یكی از بزرگترین موتورهای اقتصادی شهرهای جهان مطرح است و درآمد قابل ملاحظه‌ای را نصیب صاحبان خود كرده است؛ به گونه‌ای كه اکثر كشورها در مسیر برنامه¬ریزی برای توسعه در حال سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی در این بخش هستند. مالکیت زمانی یکی از مظاهر جدید این صنعت است که در سال¬های اخیر به صور مختلف در مناطق گردشگری جهان بازدهی اقتصادی فراوانی داشته است. در اروپا و امریکا و با تأخیری 10 ساله در شرق آسیا و به تازگی در ترکیه و خاورمیانه ، استفاده از مراکز تفریحی به روش مالکیت زمانی موجب توسعه گردشگری در میان افرادی که دارای درآمد متوسط و رو به پایین هستند، شده است. این در حالی است که این صنعت در ایران مراحل آغازین را طی می¬کند. هدف اصلی در این مقاله شناسایی روش¬های رایج مالکیت زمانی در کشورهای توسعه¬یافته جهان، به منظور بکارگیری به¬جا و سودمند آن در صنعت گردشگری ایران است. روش تحقیق در نوشتار حاضر، کیفی و بر پایه مطالعات و دیدگاه¬های نو در عرصه توسعه گردشگری می¬باشد. یافته¬ها نشان می¬دهد مالکیت زمانی به¬عنوان روشی نوین در صنعت گردشگری بر توسعه این صنعت تأثیرگذار خواهد بود؛ چرا که با گسترش و تنوع گونه¬های سفر و گردشگر، مالکیت زمانی با ارائه اشکال متنوعی از سکونت زمینه¬های سرمایه¬گذاری متنوعی در این عرصه را فراهم می‌کند. با توجه به اهمیت این موضوع نوپا در ایران، بجاست با بهره¬مندی از تجربیات جهانی، قدمی در راه افزایش آگاهی در این زمینه برداشته و از این طریق به رشد صنعت گردشگری و ارتقاء پایه¬های اقتصادی کشور پرداخته شود.