گردشگری یک فعالیت اقتصادی وابسته به اقلیم است. شناخت آسایش اقلیمی یک منطقه می تواند به فرایند برنامه ریزی جهت توسعه صنعت گردشگری در آن منطقه کمک کند. به همین منظور در این پژوهش با استفاده از داده های روزانه دوره آماری (2005-1961)، شرایط اقلیم آسایشی شهر مشهد به وسیله دو شاخص، دمای معادل فیزیولوژیک و میانگین رای پیش بینی شده، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که دوره آسایش اقلیمی در این شهر بصورت متوالی در بهار وتابستان حاکم است که در فصل بهار بیشترین رخداد آسایش در ماه اردیبهشت بوده و در فصل تابستان بر اساس شاخص دمای معادل فیزیولوژیک، ماه شهریور بیشترین میزان آسایش را دارد و بر اساس شاخص میانگین رای پیش بینی شده، در تابستان، ماه مرداد بیشینه آسایش را در بر دارد.