در عصر حاضر شرکت ها و سازمان ها در پی دستیابی به ابزارهایی هستند که موجب رشد و تعالی شده و یک مزیت رقابتی پایدار ایجاد کند. یکی از ابزارهای دستیابی به این مزیت رقابتی، توسعه مدیریت دانش در سازمان است. اما مدیریت دانشی که باعث افزایش بهره وری در نتیجه سود دهی در سازمان نشود محکوم به شکست است. در این مقاله سعی بر این داریم که با ایجاد رابطه ای منطقی بین مدیریت دانش و بهره وری این مسئله را حل کنیم و به سازمان ها کمک کنیم تا از مدیریت دانش به بهره وری بالا رسیده و با ایجاد یک مزیت پایدار به سود دهی بالا دست یابند.