یکی از ارکان و اجزای ساختار موفقیت هر سازمانی حسابرسی داخلی است. حسابرسی داخلی فعالیتی مستقل و اطمینان بخش است که کنترل مدیریت خطر و بهبود فرایندهای راهبری را به عهده دارد. از آن جایی که موثر بودن ارتباط حسابرس داخلی با مدیریت یکی از زمینه های اصلی جهت اثربخشی حسابرسی داخلی است از این رو هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر کیفیت رابطه بین مدیریت و حسابرس داخلی است. به منظور آزمون اثر عوامل سر درگمی در خصوص تعیین ذینفع اصلی، به کارگیری داده های ورودی و نظرات مدیران ارشد در حین برنامه ریزی حسابرسی، تعداد فعالیت ها، تخصص حسابرس داخلی، زمینه رشد مدیریت ناشی از عملکرد حسابرس داخلی و بازنگری منظم روش های حسابرسی بر کیفیت رابطه بین حسابرس داخلی و مدیریت از ابزار پرسشنامه استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه مورد بررسی و تایید قرار گرفت و با کمک آن شش فرضیه آزمون شد. جامعه آماری این پژوهش حسابرسان داخلی، مدیر و رئیس حسابرسان داخلی شرکت های ذکر شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشند که 81 نفر از اعضای نمونه آماری این پژوهش که به روش تصادفی تعیین گردید، به پرسشنامه پاسخ دادند. در این راستا با استفاده از ضریب همبستگی ارتباط بین متغیرهای تحقیق محاسبه شد و در مرحله بعد فرضیه های پژوهش با کمک مدل رگرسیونی آزمون شد نتایج نهایی به دست آمده از آزمون ها نشان می دهد شش فرضیه اصلی پژوهش تایید شده است و همچنین سر درگمی در خصوص تعیین ذینفع اصلی بر کیفیت رابطه بین مدیریت و حسابرس داخلی اثر منفی دارد. همچنین نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد پنج عامل به کارگیری داده های ورودی و نظرات مدیران ارشد در حین برنامه ریزی حسابرسی، تعداد فعالیت ها، تخصص حسابرس داخلی، زمینه رشد مدیریت ناشی از عملکرد حسابرس داخلی و بازنگری منظم روش های حسابرسی بر کیفیت رابطه بین مدیریت و حسابرس داخلی اثر مثبت دارد.