کلماتی از قبیل اثربخشی، بهره‌وری، بهبود و... به‌عنوان پیشوندهایی برای لغت سازمان شناخته می‌شوند. جهان رقابتی امروز سبب شده، تا تمامی سازمان‌ها، به جستجوی راهکارهایی برای براورده ساختن مفاهیم واژگان مذکور باشند. شناسایی و اولویت‌بندی چنین روش‌هایی مدیران را جهت کشف نقاط ضعف فرایندها و شیوه‌های عملکرد آن‌ها و در هر چه بالاتر بردن کیفیت محصولات، جلب رضایت مشتریان و پیشی گرفتن از رقبا و تسخیر بازار، در کمترین زمان و هزینه، یاری می‌کند. در این میان مدل ‎‎‎‎EFQM‎‎‎‏ به عنوان یک مدل تعالی سازمانی با استناد به زمینه‌های 9 گانه خود ابزاری مناسب برای آسیب‌شناسی و طراحی برنامه‌های توسعه سازمانی به شمار می‌رود. در این مقاله برای شناسایی فرصت‌های بهبود ‏ از مدل ‎‎ ‎EFQM‎‏‎‎ استفاده شده است. بعد از اجرای مدل EFQM، مشخص شد شرکت مورد مطالعه در حوزه‌های «کارکنان»‏، «فرایندها‏، محصولات و خدمات‏»، «نتایج کارکنان» و «نتایج کسب و کار» نسبت به سایر حوزه‌ها ضعیف‌تر عمل کرده است. با بررسی شرایط و امکانات، پروژه‌های بهبود به همراه معیارهای دست‌یابی آ‌‌ن‌ها‏، در سه دسته زمانی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تعریف، ماتریس‌های تصمیم، تشکیل و امتیازدهی به هر یک از پروژه‎‏‌ها انجام گردید. در نهایت، با بکارگیری تکنیک تصمیم‌گیری چندمعیاره تاپسیس، پروژه‌های بهبود اولویت‌بندی شد.