از جمله عواملی که می‌تواند بر نیروی انسانی در یک سازمان تأثیر بگذارد استرس شغلی است که در پرستاران یک پدیده پیچیده با نتایج زیان آوری است. استرس تعادل جسمی و روانی افراد را بر هم زده و با ایجاد مشکلات جسمی و روانی، کارائی افراد را در ابعاد مختلف کاهش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی استرس شغلی در جامعه پرستاران شرق گیلان بود.این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 200 پرستار که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، با استفاده از پرسش نامه انجام گرفت. پرسشنامه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و شاخص های استرس شغلی است 3 عامل محیط فیزیکی، تضاد شغل و ابهام نقش است. این پرسشنامه دارای 10 پرسش است که براساس طیف 5 گزینه‌ای لیکرت طراحی شده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS16 استفاده گردید. میانگین سطح استرس شغلی در پرستاران 52/8±83/24 که بیشترین نمره در زیر مقیاس محیط فیزیکی 78/2±22 بود. یافته های پژوهش نشان داد که ميانگين سنی افراد 06/8 ± 24/37 سال، میانگین سابقه کار 6/8± 15/13 سال بود. 5/75 درصد (151 نفر) از شرکت کنندگان زن، 85 درصد (170 نفر) متاهل، 72 درصد (144 نفر) کارشناسی و 21 درصد (42 نفر) سابقه کار زیر 5 سال و 14-10 سال بودند.استرس یک خطر شغلی برای پرستاران محسوب می شود که آموزش به پرستاران بالینی جهت شناسایی و کم کردن استرس خود در محیط کار، شور و نشاط و میل به ادامه و انجام وظیفه در بین آنها افزایش پیدا کند و باعث بهره وری بالا از نیروی انسانی گردد.