پايداري اجتماعي از ابعاد مهم مشارکت شهروندان است. پايداري اجتماعي رويكردي را ارائه مي كند كه بر اساس آن ميتوان جنبه هاي وسيعي از چالش هاي زندگي معاصر را شناسايي و برطرف نمود. با توجه به انتخاب فرم شهر به عنوان پايدارترين فرم شهري، موضوع پايداري اجتماعي در مدل شهر و روستاها، به موضوعي چالش برانگيزي در ميان برنامه ريزان تبديل گرديده است؛ تحقيق حاضر به بررسي و شناخت پايداري اجتماعي و بررسي رابطه پايداري اجتماعي و مشارکت در روستاهای درون شهری شهر نوشهر، مي پردازد. هدف از تحقیق حاضر تدوین مدل توسعه روستاهای درون شهری با رویکرد پایداری اجتماعی در منطقه نوشهر می باشد، پژوهش حاضر از نظر روش شناسي از نوع توصيفي-تحليلي و روش نمونه گيري، پيمايشي كه حجم نمونه تحقیق برابر با 384 نفر از شهروندان ساکن در روستاها بوده است. داده ها با استفاده از بسته نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. همچنين براي تحليل و شناخت وضعيت پايداري اجتماعي و مؤلفه هاي آن، از آزمون T تك نمونه اي و T هتلينگ استفاده شده و جهت بررسي رابطه ي بين پايداري و تراكم از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان می دهد مولفه حس تعلق با میانگین 6.42 درصد، بعد از آن مولفه تعادل و هماهنگی با میانگین 6.31 درصد و کمترین میانگین نیز مربوط به اعتماد اجتماعی با میانگین 4.52 درصد می باشد.همچنین در بررسی وجود رابطه معنی دار در رابطه با تعیین وجود همبستگی سنجیده شده است به این نتیجه رسیدیم توسعه روستاهای درون شهری و توسعه روستاهایی که مسافت کمتری با شهر دارند از منظر پایداری اجتماعی از نظر اهمیت دارای تفاوت معناداری هستند و مقدار سطح معنی داری در آزمون رگرسیون از میزان آزمون 95 درصد بیشتر و مقدار ضریب همبستگی بین دو متغیر برابر با 0.095 -شده است.