معماری گذشته ما دارای ریشه ای قوی متناسب با فرهنگ واقلیم ، مردم ومنطقه می باشد. و انسان در آن جا احساس راحتی می کند ولی امروزه با وجود تکنولوژی های گوناگون هیچ رنگ وبویی از این معماری وخطوط در ساختمان ها مشاهده نمی شود. مردم در هرسرزمینی در ساخت اثر معماری در تلاش اند تا با بهره گیری از چیزهای مادی ، از ارزش های خویش حفاظت کنند و همچنین شناخت محیط ومعماری تنها با درک فعالیت های انسان دردنیای پیرامونش امکان پذیر است . معماری بومی نیازهای یک جامعه را در ارتباط با عوامل طبیعی و با خواسته های مادی ومعنوی انسان ها عهده داراست. شاید بیش از نیم قرن نیست که به پیچیدگی ها ومشخصه های معماری بومی پرداخته می شود . معماری بومی بیشتر بر اساس آزمون وخطا است تا هندسه ومحاسبات دقیق . وهمچنین یکی از قوی ترین نمادهای فرهنگی و هویتی کشورما معمار است .آن گونه که مطلع هستید معماری امروز ایران شکوه وعظمت گذشته را ندارد و هر روز این خطر وجود دارد که معماری های بومی هر منطقه به مرور حذف یا فراموش شوند. هدف از این تحقیق ایجاد فضایی با استفاده از مصالح و فرهنگ بومی در شهر قلعه گنج استان کرمان می باشد.