در قرن اخیر، رشد جمعیت شهری، کاهش جمعیت روستایی، از بین رفتن زمینهای کشاورزی و بهره‌برداری بیش از توان محیط زیست، باعث مشکلات فراوانی شده است. کشاورزی شهری، موضوع نسبتاً جدیدی است که توسعه آن موجب ارتقا کیفی محیط زیست و افزایش پایداری شهرها می‌گردد. این پژوهش با هدف امکان‌سنجی توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي‌ـ تحليلي می‌باشد که با استفاده از روش پیمایشی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، کارشناسان شهرداری اسلامشهر هستند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک، نمونه پژوهش از میان آنها انتخاب شد. با بهره گيري از مدل SWOT که از مهم‌ترين مدل‌هاي برنامه‌ريزي راهبردي محسوب مي‌شود، نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهديدهاي توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر بررسي و شناسايي شد. بر اساس نتايج تحقيق، در ماتريس ارزيابي عوامل داخلي (ضعف و قوت) جمع نمره‌هاي نهايی 30/2 شده است که نشان مي‌دهد نقاط ضعف از نقاط قوت بيشتر است. ماتريس عوامل خارجي (تهديد و فرصت) با مجموع امتياز 56/2 نشان دهنده آن است که فرصت‌ها از تهديد‌ها وزن بیشتری دارند. بنابراين، راهبرد محافظه‌کارانه بهترين راهبرد جهت حرکت به سمت ترویج و توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر است. در انتها با استفاده از ماتريس برنامه‌ريزي استراتژيک کمّي، مناسب‌ترين راهبردها براي توسعه کشاورزی شهری در شهرستان اسلامشهر انتخاب شدند.