شركت‌هايي كه در محيط‌هاي پرتلاطم امروزي فعاليت مي‌كنند با تقاضاها و نيازهاي پيش بيني نشده بيشتري از سوي مشتريان روبرو مي شوند، در چنين محيطي توجه به مشتريان و نظارت و مقايسه اقدامات رقبا مي تواند به عنوان عاملي مهم درجهت موفقيت يك واحد تجاري به شمار آيد. به منظور رويارويي با شرايط بازاري كنوني، شركتها ناگزير از بكارگيري استراتژي‌هاي جامع تري هستند تا بتوانند بر منابع سازمان سرمايه گذاريهاي لازم را انجام دهند. توجه به بازارگرايي مي تواند باعث بيشتر آماده بودن سازمانهاي كنوني در رويارويي با شرايط متلاطم بازار امروزي شود تا بتوانند اطلاعات لازم در ارتباط با بازار كسب كنند. با توجه به تحقيقات انجام شده اين نوع بازارگرايي زماني مي تواند براي سازمانها بعنوان مزيت رقابتي باشد كه باارزش و غير قابل تقليد باشد و بطور كلي اين نوع رفتار بازارگرايي منجربه از بين رفتن توانايي شركت‌ها در نوآوري مي شود. بنابراين نياز به تكميل بازارگرايي و جامعيت بيشتر آن با ساير جهت گيريهاي استراتژيك بوجود مي‌آيد. در اين ميان قابليت‌هاي مكمل سازماني مي‌توانند بعنوان عاملي مهم و تاثيرگذار در استقرار مسير استراتژيك انتخاب شده در سازمان، نقش آفريني كنند. هدف از اين پژوهش، بررسي تاثير جهت گيري استراتژيك بر قابليت‌هاي بازاريابي در سازمان است و مي تواند با گسترش چارچوب بازارگرايي از طريق برجسته كردن گرايش به نوآوري و هزينه گرايي و بررسي بيشتر نقش قابليت‌هاي بازاريابي به ادبيات موضوع كمك زيادي داشته باشد. نهايتا اين مقاله يك مدل مفهومي ارائه مي دهد. اميد است اين تحقيق بتو اند بر اي مديران در اتخاذ تصميمات استراتژيكي مناسب مفيد واقع شود.