امروزه مديريت دانش به عنوان يک موضوع مهم و حياتي درسازمان مطرح شده است. سازمانها بر اين باورند که به کارگيري سيستم هاي مديريت دانش مي تواند به برتري بلند مدت خود در عرصه هاي رقابتي ادامه دهد. صاحبنظران مديريت سازماني به اين نکته اشاره دارند که اگر سازماني به راحتي نتواند شکل صحيحي از سيستم هاي مديريت دانش را در جايگاه مناسب خود به کار برد، در عرصه هاي رقابتي جهاني با مشکل مواجه خواهد شد. نسل بعدي سيستم‌هاي مديريت دانش بايد (1) کمک کنند تا سيستم‌ها، دانش فني‌شان را کنترل کند. (2) تسهيل گر پوياي تبادل دانش باشند (3) کاربران را با سطوح فردي‌تر و بالاتر براي کمک به آنها در کارشان پرورش دهند. اين مقاله شيوه‌اي براي کاربردي کردن اين رويکرد جديد مطرح مي‌کند که شامل استفاده از عناصر اجتماعي و تکنيک‌هاي فردي مي‌شود. با توجه به اين مباحث، در اين مقاله سعي داريم به منابع و نظامهاي مديريت دانش در چند دهه اخیر بپردازيم.