يکي از مهمترين مسائل انگيزشي که امروزه‏ با حجم گسترده‏اي در مطالعات روان‏شتعهد سازماني است امروزه يکي از شاخصهاي برتري يک سازمان به سازمان ديگر دارا بودن نيروي انساني‏ متعهد مي‏باشد. وجود چنين نيروي متعهدي وجهه سازمان را در اجتماع مهم جلوه داده و زمينه را براي رشد و توسعه سازمان فراهم مي‏کند؛ برعکس نيروي انساني با تعهد و تعلق‏ اندک نه تنها خود در جهت نيل به اهداف سازمان حرکت نمي‏کند بلکه در ايجاد فرهنگ‏ بي‏تفاوتي نسبت به مسائل و مشکلات سازمان در ميان ساير همکاران مي‏تواند موثر باشد؛ مهمتر از اين، سازمان را در تحقق ناسي‏ صنعتي و سازماني در غرب گسترش يافته، مساله اهداف و آرمانهايش ناکام مي‏سازد. همچنين تعهد موجب بهره‏وري مي‏شود، زيرا افزايش تعهد موجب ارتقا سازگاري فرد با سازمان، بروز خلاقيتهاي فردي و نيز استفاده‏ کارآمد از منابع انساني مي‏شود که اين همه خود افزايش بهره‏وري را در پي دارد. با توجه به اهميت اين مسئله، ضروري است که سازمانها تدابير لازم را به منظور حفظ و افزايش تعهد اعضايشان بينديشند و عواملي را که‏ مي‏تواند منجر به کاهش تعهد آنان گردد را به حد اقل ممکن رسانده و از ميان بردارند.