صنعت گردشگری در ایران به علت پاره ای از موانع اقتصادی و زیرساختی مانند: توجه ویژه به درآمدهای نفتی، ناکارآمدی زیرساخت های اقتصادی گردشگری، عدم اختصاص اعتبارات ارزی و ریالی کافی نمی تواند به عنوان یک صنعت پردرآمد جایگاه مناسبی برای خود در اقتصاد کشور به دست آورد. مقاله ی حاضر با معرفی واسطه های مالی بازار(بانک ها و شرکت های بیمه ای) به بررسی تاثیر این واسطه ها بر بازارگردشگری و ارائه ی راهکارهایی جهت جذب سرمایه های بالقوه در این بخش می پردازد و به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا واسطه های مالی تاثیری بر افزایش جذب گردشگر و متعاقبا سرمایه های بالقوه در این بازار داشته اند؟پژوهش حاضر، از نوع پژوهش هاي توصيفي- تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردي است. و با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای به بررسی سوالات پرداخته شد.آلفای کرونباخ نیز0.899 به دست آمد.نتایج نشان دهنده ی این است که از نظر مردم با توجه به زمان طولانی ای که گردشگری به عنوان یک بخش اقتصادی در این شهر وارد شده تغییرات چشمگیری صورت نگرفته است.