شواهد و مدارک موجود، بیانگر وجود مشکلات سازمانی متعدد در شهرداریها می باشد. تا زمانی که برای یک سازمان هدفی مشخص نشود،آن سیستم نمی داند که کجا می خواهد برود ودرصورتی که برنامه ریزی نشود، درواقع چگونگی رسیدن به هدف مشخص نمی باشد . بنابراین هر سیستمی که خواهان موفقیت است باید اهدافی مشخص داشته باشد و برنامه رسیدن به آن اهداف را نیز تعیین نماید ازطرفی به نظر می رسد که برنامه ریزی استراتژیک با بسیاری از متغیرهای سازمانی می توانددر تعامل باشد ازجمله عملکرد شغلی که عبارت است از تابع مشترک تلاش، توانایی و ادراک نقش . بنابراین در پژوهش حاضر نیز تصور بر آن است که بین این متغیر با عملکرد شغلی ارتباط وجود دارد از اینرو هدف اصلی از پژوهش حاضر سنجش رابطه میان برنامه ریزی استراتژیک و عملکرد شغلی کارکنان شهرداری گرگان مورد مطالعه است. روش پژوهش از نظر اهداف کاربردی، از نظر داده ها کمّی و از نظر ماهیت همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شهرداری منطقه 2 که مرکب از 85 نفر می باشد که به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه بر مبنای مدل برایسون (۱۹۹۹) و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (1970) استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی: میانگین، انحراف معیار و کجی و کشیدگی) و همچنین شاخص های موجود در آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.