یکی از با اهمیت ترین تحولات جهان صنعتی در قرن هجدهم، ظهور شرکت های سهامی و تفکیک مالکیت از مدیریت بود. در نتیجه این تحولات، شرکت های سهامی محل تجمع منافع ذی نفعان در شرکت ها شامل سهامداران، مدیران، اعتباردهندگان، کارکنان و سایر ذی نفعان شد و در پی آن بازار مالی سازمان یافته در اکثر کشورها به وجود آمد. با این همه تضاد منافع بین ذی نفعان در شرکت ها، مشکلات متعددی همچون مشکلات نمایندگی را به همراه داشته و بحث های متعددی را موجب شده که موضوع حاکمیت شرکتی از اصلی ترین آن¬ها است. استقرار مناسب سازوکارهای حاکمیت شرکتی، اقدامی اساسی برای استفاده بهینه، ارتقای پاسخگویی، شفافیت، رعایت انصاف و حقوق همه ذینفعان شرکت¬ها است. در مقاله حاضر به بررسی ارتباط و همبستگی بین روش اداره شرکت بر ساختار سرمایه و عملکرد شرکت¬های منتخب می¬پردازد. در برآورد الگوی تجربی این گروه از شرکت ها، از داده های 120 شرکت و با استفاده از نرم افزارهای Excel و Eviews8 در بازه زمانی 1385- 1391 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که تأثیر معنی دار بودن اهرم مالی بر عملکرد شرکت ها صدق می کند ولی تأثیر معنی-دار بودن مالکیت نهادی و همچنین تأثیر تمرکز مالکیت بر عملکرد شرکت¬ها صدق نمی کند.