يكي از راه‌هاي كاهش تلفات آب در مزارع، برنامه‌ريزي صحيح آبياري مي باشد كه اساس آن را برآورد دقيق نياز آبي گياه آن تشكيل مي‌دهد .معادلاتي كه براي محاسبه تبخير و تعرق پتانسيل استفاده مي شوند، پارامترهاي اقليمي يكسا ني را به كار نمي گيرند و به دليل ماهيت تجربي آنها براي تمام شر ايط اقليمي مناسب نيستند . به همين دليل لازم است كه معادله مناسب هر منطقه مشخص شود .در تحقیق حاضر به منظور مقایسه روشهاي تبخیر- تعرق و تعیین مناسبترین روش برآورد تبخیر- تعرق پتانسیل استان هرمزگان ، روش ترکیبی فائو- پنمن- مانتیث به عنوان مرجع در نظر گرفته شده و دقت روشهاي مختلف تجربی (بلانی- کریدل، تورنت وایت، و هارگریوز- سامانی) ر اساس آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش هارگریوز – سامانی با کمترین میزان خطا و بیشترین میزان همبستگی مناسبترین روش نسبت به دو روش بلانی کریدل و تورنت وایت می‌باشد و از دقت بیشتری در براورد تبخیر وتعرق پتانسیل استان هرمزگان برخورددار می‌باشد.