هدف از این پژوهش بررسی وجود ارتباط بین استفاده ازطرح¬های مختلف آبیاری تناوبی با رضایت¬مندی آب¬بران شهرستان رشت و پرداخت آب بها در دوره آماری (92-1379)است. پژوهش حاضر توصیفی – پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه مورد مطالعه، شالیکاران شهرستان رشت و روش نمونه¬گیری منظم بوده، از میان 78000 نفر آب¬بر طرف قرارداد و با استفاده از فرمول کوکران، 384 نفر از سه روستای بیجارکنار، گورابسر و دهنه سر شیجان در سه شبکه (مدرن، تلفیقی و سنتی) برگزیده شدند. ابزار گردآوری داده¬ها، مستندات آبیاری و پرداخت آب بها طی دوره آماری بوده و برای سنجش رضایت آب¬بران از پرسش¬نامه محقق ساخته با 50 سوال استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده¬ها براساس آمار توصیفی و استنباطی (آزمون فریدمن، آزمون کای دو و ضریب وی کرامر) صورت گرفت. یافته¬های تحقیق نشان داد برنامه¬های اجرایی آبیاری متناوب در بهترین و بدترین سال آبی از نظر زمان شروع دوره، آغاز نوبت¬بندی و طول دوره¬های قطع آب بر نظرات آزمودنی¬ها با تقریب بالا منطبق است. رضایت¬مندی شالیکاران در بهترین سال آبی در سطح بالا و در بدترین سال¬های آبی در سطح متوسط رو به پایین ارزیابی شد. همچنین درصد پرداخت آب بهای زراعی در بهترین سال آبی بیشترین مقدار و در سال¬های کم آب کمترین مقدار بود. با توجه به یافته¬های پژوهش، فرض¬های سه گانه تحقیق و معنی¬دار بودن ارتباط مستقیم بین متغیرهای تحقیق تائید شد. لذا بین استفاده از طرح¬های مختلف آبیاری تناوبی با رضایت مندی آب¬بران و پرداخت آب بها در شهرستان رشت در دوره آماری (92-1379) رابطه معنی¬دار مستقیم وجود دارد.