طراحی محیطهای آموزشی کودکان از آن جهت اهمیت دارد که در سنین 3 تا 7 سالگی تخیل کودک جنبهی عملی پیدا میکند اگرچه بهترین زمان پرورش و رشد خلاقیت کودک در این دوران است، اما متأسفانه در ایران محیطهای آموزشی مانند مهدکودکها اکثراً در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا با کاربری غیرآموزشی )فضاهای مسکونی( تأسیس میگردند، بدین منظور هدف از انجام این پژوهش جستوجو برای دستیابی به اصول طراحی محیطهای آموزشی کودکان با تاکید بر مباحث مربوط به مبانی نظری رشته های طراحی و معماری، علوم رفتاری، روانشناسی کودک و روانشناسی محیط در راستای رشد خلاقیت کودکان است. روش این نوشتار، از نوع توصیفی تحلیلی بوده و به صورت کیفی میباشد. یافته های تحقیق به بیان معیارهای مؤثر بر رشد خلاقیت کودکان براساس مباحث یاد شده پرداخته، به نحوی که منجر به ارائه ی اصول طراحی محیط های آموزشی آنها میشود.