چکیده مقاله:
دانش زیبایی شناسی یکی از شاخه های فلسفه است و یکی از ارزشهای اساسی سه گانه در فلسفه یونانی، یعنی حقیقت، خیر و زیبایی را تشکیل میدهد. احساس زیبایی به عنوان یکی از انگیزه های آدمی و ادراک زیبایی حاصل فرایند ادراک آدمی است؛ بنابراین حس آرامش و آسایش در مبانی زیبایی عبارت است از: اقدامات یا عناصری که آرامش را هرچه بیشتر به مردم القا میکنفد که از ارکان مهم زیبایی شناسی به شمار میرود. به طورکلی مفهوم زیبایی از قرن هیجدهم بیشتر جنبه روانشناسانه به خود گرفت و زیبایی در ارتباط با ادراک دیده شد، لذا احساس، سلیقه و ادراک به حیطه زیبایی شناسی راه یافتند. بر این اساس زیبایی شناختی در قرن بیستم به صورت فلسفه و دانش تمامی نمودهای زیبایی گشت؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، شناخت موضوع زیبایی شناسی و بررسی ارزش های اساسی زیباشناختی در مباحث معماری میباشد. لذا جهت تحقق این امر در پژوهش، ابتدا مفهوم زیبایی شناسی مورد تقلیل قرارگرفته و در ادامه نظریات فلاسفه و اندیشمندان در این باب بررسی گشته و بیانشدهاند و سپس نقش عوامل مؤثر بر زیبایی در معماری مورد واکاوی قرار گرفتند. روش تحقیق این نوشتار به صورت کیفی و ماهیت پژوهش به صورت تقلیلی و اسنادی از نوع توصیفی میباشد که با بهرهگیری از منابع و اسناد مرتبط با تحقیق ، به تحلیل موضوع پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این امر میباشد که اگر پیوند زیبایی باهنر و معماری به طور صحیح برقرار گردد، موجب آراستگی، شادابی محیط های معماری میگردند