یکی از راهبرد های طراحی شهری پایدار ،تاکید بر کاهش استفاده از اتومبیل و تعریف فضاهای باز شهری به جهت ایجاد قرارگاه های رفتاری سرزنده و تشویق پیاده مداری میباشد. درفضاهای شهری امروز رشد شهر نشینی، حضور روز افزون اتومبیل وسرعت حرکت انسان ها و کالاها رادربرداشته است .حال آنکه توجه بیش از حد به ماشینی شدن زندگی شهری درجهان مدرن قرن 21 کاهش کیفیت های زیست محیطی رابه همراه داشته لذاباتکیه بر پیاده روی بعنوان قدیمی ترین شکل حمل و نقل انسان و تاثیربافت شهری درایجاد قرارگاه های رفتاری پیاده و برقراری امنیت و سرزندگی میتوان به کاهش استفاده از اتومبیل و افزایش پیاده مداری و ارتقاءکیفیت زیست محیطی دست یافت. دراین تحقیق پس از بررسی تئوری های موثر درشهرسازی و معماری قرون پس از انقلاب صنعتی به ویژه قرن بیستم زمینه رابرای بررسی دقیق تر فرضیات تحقیق فراهم میکند.پس از آن به بررسی امکان سنجی تغییر بافت محله سید رضی واقع درمنطقه 11 هرمشهد، از شبکه شطرنجی به شبکه تغییر شکل یافته) فیوز گرید( که باترکیب بافت شطرنجی و واحد همسایگی به کاهش تقاطع ها درمحلات ،ایجاد خیابان های بن بست ،فضاهای باز عمومی ودرنهایت افزایش پیاده مداری تاکید میکند ;پرداخته میشود. نتیجه گیری تحقیق مبتنی بر آن است که محلات نوساز برخلاف محلات سنتی بابافت ارگانیک ،فاقد پایداری زیست محیطی بودهو نیازهای و علایق عابر پیاده که همانا داشتن امنیت ،ایمنی ،آسایش اقلیمی ،جهت یابی مناسب درامتداد مسیر است نادیده انگاشته شده.