در ايران با توجه به كوهستاني بودن جنگل¬ها و شرايط خاص توپوگرافي شمال كشور، درصد بالايي از چوب¬هاي قطع شده به روش چوبكشي زميني توسط ماشين¬هاي اسكيدر از جنگل خارج مي¬شود. به همين دليل، طراحي مسيرهاي چوبكشي و مديريت شبكه چوبكشي در جنگل¬هاي شمال كشور امري ضروري و حياتي است. همچنین با توجه به اینکه کار چوبکشی از منطقه قطع به محل جمع¬آوری چوب در کنار جاده¬های کامیون¬رو، یکی از حساس¬ترین فازهای عملیات بهره¬برداری از جنگل است، در نتيجه در طراحي مسيرهاي چوبكشي، بايد توجه زيادي به اين مسئله شود كه امكانات بهره¬برداري و خروج چوب، به ساده¬ترين، بهترين و كم هزينه¬ترين وجه ممكن انجام شود. در برخی موارد ممکن است در زمان چوبکشی، ماشین¬های چوبکشی به¬ دلایل مختلف از مسیر چوبکشی خارج شوند که این امر سبب تخریب و کوبیدگی در سطح وسیع¬تری از عرصه، آسیب به زادآوری و نهال¬های باقی مانده می¬شود. از آنجایی که در کشور ما مطالعه موردی و مدونی در زمینه بررسی کارایی مسیرهای چوبکشی انجام نشده و بررسی¬ها در زمینه تراکم و توزیع جاده¬های جنگلی بوده است، لذا سعی شده در این مقاله با مروری بر پژوهش¬های صورت گرفته در این زمینه، به ضرورت ارزیابی تراکم و توزیع مسیرهای جنگلی حین اجرای عملیات بهره¬برداری پرداخته شود. امید است با ارائه این مقاله اهميت حفاظت خاك، زادآوری و توده باقیمانده به جامعۀ جنگلباني نشان داده و درصورت نیاز فعاليت¬هاي اجرايي و اصلاحي اساسي صورت پذيرد.