بحث مشارکت در کشور ما دارای سابقه طولانی است. اما مشارکت مردمی در برنامه ریزی رویکرد نوینی است و نیاز به بحث و بررسی بسیار است. تجربه سالیان در امر بهسازی، نوسازی و ساماندهی بافت های فرسوده شهری نشان می دهد که بدون استفاده از رویکرد مشارکتی نمی توان پیشرفتی در این امر حاصل کرد. حرکت بهسازی و نوسازی بافت شهرها امر پیچیده ای است که نیاز به مشارکت آحاد مرتبط با این امر دارد. مشارکت درحال حاضر جایگاه مهمی در نظریه های شهرسازی یافته است. شهرسازی مشارکتی، رویکردی است که در کشورهای پیشرو در امر مشارکت، همپای مشارکت سیاسی و اجتماعی، به پیش می رود. موضوع نوسازی بافت های فرسوده اصولاً امری است که بدون مشارکت ساکنین مناطق امکان پذیر نیست. وسعت بالای بافت فرسوده شهری و آسیب پذیر بودن این بافت ها از یک سو و نوسازی آن ها از سوی دیگر بحث مشارکت شهروندان را به یکی از مسائل اساسی در حوزه شهرسازی تبدیل کرده است، در همین راستا مردم به عنوان اهرم برای مشارکت در بازسازی بافت های فرسوده محسوب می شوند. به طوری که امروزه مسجل شده است حضور و مشارکت مردم در مداخلات صورت گرفته در بافت های فرسوده نقش اصلی را در تحقق پذیری طرح ها ایفا می نماید. هدف از این مقاله ارزیابی نقش شهرسازی مشارکتی بر بهبود کیفیت زندگی در بافت های فرسوده شهری)مطالعه موردی منطقه۲۲ شهر تهران(می باشد. روش کار در این تحقیق با رویکرد توصیفی – تحلیلی و جمع آوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای) اسنادی(، مشاهدات میدانی و تکمیل پرسشنامه با حجم نمونه ای ۳۵۰ خانوار و به شیوه تصادفی تدوین شده و سپس از نرم افزار SPSS و روش های آماری نظیر میانگین پاسخ ها، آزمون آماری پارامتریک T برای متغیرهای مستقل و از مدل SWOT نیز استفاده شده است.