خشکی مهمترین عامل محدود کننده عملکرد گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود. به منظور ارزیابی تاثیر ابرجاذب رطوبت بر حفظ تولید ماده خشک آفتابگردان در شرایط کم آبی، پژوهشی گلدانی در سال 1394 در دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی دانشگاه رازی انجام شد. پژوهش بصورت آزمایش فاکتوریل اجرا شد. فاکتورها شامل مقادیر مختلف ابرجاذب رطوبت (0، 2/0، 4/0 و 8/0 گرم سوپرجاذب رطوبت در كيلوگرم خاك) و تنش خشکی (دورهای آبیاری 2 و 4 روز) بود. نتایج نشان داد که خشکی با اعمال دور آبیاری باعث کاهش زیست توده خشک و تر آفتابگردان شد. در دور آبیاری 2 روزه، مصرف 2/0 گرم سوپرجاذب رطوبت در كيلوگرم خاك باعث افزایش تولید ماده خشک نسبت به شاهد (عدم مصرف ابرجاذب رطوبت) شد.