اشتغال و کارآفرینی زنان از اهرم های موثر در توسعه ی اقتصادی و مشارکت اجتماعی به شمار می رود. مشارکت زنان در بازار کار به کاهش نرخ باروری، افزایش سطح تولید، افزایش درآمد سرانه و در نتیجه، افزایش رفاه اجتماعی کل جامعه می انجامد. کارآفرینی پدیده موقعیتی است و فرد کارآفرین انسانی نوآوري است که با ذهنیت مثبتی که دارد، فرصتهاي سودآور و کشف نشده را تشخیص میدهد و می کوشد تا ترکیبهاي جدیدي از منابع کمیاب را ارائه کند و با پذیرش خطرهاي ناشی از ابتکارات خویش، با تلاشهایی که انجام می دهد خود و جامعه را بهره مند سازد. روستاها داراي منابع کافی از نظر انسانی و طبیعی هستند که با حمایت دولت میتوانند زیربناي توسعه روستایی را فراهم آورند. در این زمینه، ضروري است در شرایط فوق از طریق طرحهاي مناسب نسبت به بسیج منابع انسانی، مالی، ظرفیتهاي تولیدي و اقتصادي روستاها براي تسریع در توسعه پایدار روستایی اقدام گردد؛ یکی از این طرحها تشکیل"تعاونیهاي روستایی" است. یکی از مناسبترین ساختارها و سازمانهایی که میتواند کارآفرینان را در خود جاي دهد و آنان را به سر منزل مقصود برساند، بخش تعاونی است؛ زیرا اکثر نیروهاي بیکار جامعه فعلی ایران به ویژه تحصیلکرده¬ها و دانش آموختگان دانشگاه¬ها فاقد سرمایه کافی براي آغاز فعالیتهاي اقتصادي و ایجاد منبع درآمد و زمینه شغلی می باشند. به هر حال، یکی از راهکارهاي پیشنهادي براي کاهش بیکاري، تأسیس و فعال نمودن تشکلهاي تولیدي به طور خاص تعاونی در روستاها و توسعه فعالیتهاي کارآفرینانه در آن ها است. از این رو مقاله حاضر که از نوع مطالعات کتابخانه ای بوده و اطلاعات مورد نظر از طریق کتب، مدارک، مجلات و پژوهش های انجام شده قبلی گردآوری شده است. ضمن مروری بر مفاهیم کارآفرینی ، تعاونیهای روستایی به نقش مهم کارآفرینی در توسعه تعاونیهای روستایی تأکید و اشاره گردیده است.